Het Einde van de Wereld

Buenos Aires was geweldig! Donderdag  hebben we de bekendste wijken van de stad rondgefietst met Sander Weeda, een jonge Nederlandse sociaal-geograaf, die verliefd is geworden op BA en daar nu bijzondere rondleidingen geeft. Hij leidde ons van de opgeknapte haven Puerto Madero (mét een monument voor Maxima én een voor Anne Frank), via volkswijk La Boca met het immense voetbalstadion van Boca Juniors (waar Maradona nog altijd als god wordt vereerd), via de tango in San Telmo, naar Plaza de Mayo, waar de laatste overgebleven ‘Dwaze Moeders’ nog steeds elke donderdag hun ronde doen. Ze heten hier overigens helemaal geen ‘Dwaze Moeders’, maar Madres de Plaza de Mayo. Het zijn er nog n stuk of 8, en ze zijn inmiddels tussen de 82 en 103 jaar oud. Maar nog steeds lezen ze hardop de namen van hun verdwenen kinderen op, gevolgd door een luid ‘Presente!’. Nog altijd aanwezig in hun gedachten, ook na meer dan 40 jaar. Ontroerend en indrukwekkend.

Vrijdag geslenterd, het beroemde kerkhof van Buenos Aires bezocht: Cementerio de la Recoleta, waar Eva Peron begraven ligt. Ook deze plek deed ons denken aan Parijs, of Madrid, of Lissabon... BA is een kruising van al die steden in hun 18-19e eeuwse vorm, maar dan met een latinokarakter.  ‘s Avonds een  kroegentocht gehouden, opnieuw met Sander.  Via een (ooit!) criminele dekmantel in de vorm van een nostalgische tango-tearoom (met de naam Los Angelitos, de bijnaam die de politie gaf aan de criminelen: engeltjes),, een nononsense oude-mannencafe en een authentieke biljarthal naar een vernieuwde literaire kroeg met historische roots. Sander schrijft een proefschrift over verdwijnende kroegen, gentrificatie en de macht van multinationals als BurgerKing en Starbucks, en wist ongelooflijk veel te vertellen over de historie van BA.

Vanmorgen als de porteños (inwoners van BA) ontbeten in n volkskroeg en toen naar het vliegveld voor onze vlucht naar Vuurland.

En daar zijn we nu: in Ushuaia, in de meest zuidelijke stad ter aarde, aan het einde van de wereld.